WIERZĘ POETOM

Wierzę starym poetom

         Po lekturze tomiku Tadeusza Różewicza „Wyjście”

Stary Poeta wie już

wszystko

żyją w nim wszystkie

pory mroku

słowa i znaki nie mają

przed nim tajemnic

używa ich oszczędnie

niepotrzebne przecinki kropki

wykrzykniki et caetera

zostawia innym

którzy nie wiedzą

jak wyrazić

miłość

skrywa w duszy traumę przeszłości

ale nie patrzy wstecz

widzi biel bieli

słyszy jak deszcz pada

pisze że nie wie

co to jest prawda

sam jest prawdziwy

mówi

zawsze jest przed nami

jakieś wyjście i wejście

tylko ulica jest coraz dłuższa

2005

Strona światła 

         Pamięci Jerzego Ficowskiego  

czas poetów nie ma początku ni końca

ale i oni podążają za światłem w tunelu 

gdzieś na pograniczach

zawczasu z poniewczasem

śniły mu się cygańskie bezdroża

i tajemnica Bruno Schulza 

nie miał wątpliwości – inni to my 

ci sami nadzy i bezbronni

których ból boli 

z otwartym sercem i dłonią 

ruszał pod prąd 

na własnych ścieżkach snuł 
nić poezji pajęczą 

nie krzycząc – to ja

odszedł

cicho bezszelestnie 

gdy odchodzi poeta 

samotniejemy

2006