"Ważne, by zachować proporcje między słuchaniem innych i słuchaniem siebie."
To "wiekopomne" zdanie urodziło się w moim śnie, ale nie pamiętam już kontekstu. Wydało mi się tak ważne, że powtarzałam je przez sen. Ledwie z trudem otworzyłam oczy, spróbowałam je po omacku zapisać. Nie musiałam spieszyć się ze wstawaniem, polegiwałam jeszcze leniwie, przysypiając. Dziś 1 maja i w ogóle weekend, najdłuższy z możliwych. Mnie to co prawda nie dotyczy, ale życie za oknem spowolniło. Kto miał wyjechać, wyjechał. Inni siedzą w domowych pieleszach. Sklepy zamknięte, zakupów robić nie muszę. Jutro trzeba będzie tylko po gazety do kiosku.
A zapisane zdanie ma swój sens. Za długo słuchałam innych? Cóż, nawet jeśli tak było, co mi to teraz pomoże? Życie minęło.
